Reactie op het opiniestuk van Karin Wolfard in de Volkskrant van 24 oktober 2024
Bloemen als attentie, een geschenk van de natuur? Wie beter kijkt beseft dat van deze romantiek weinig klopt, bloemen zitten vol pesticiden en vervuilen de leefomgeving: word boeketweigeraar.
Bloemen hebben emotionele waarde en spelen een grote rol bij belangrijke gebeurtenissen. Mijn bruidsboeket, die ene roos van mijn geliefde, het grafstuk op de kist van mijn stiefvader, het boeket dat ik kreeg toen ik 12,5 jaar in dienst was. Bloemen geef je omdat je iemand wil laten weten dat je om ze geeft en je krijgt ze bij speciale momenten.
Vroeger waren bloemen voor mij een cadeautje van de natuur. Maar inmiddels kan ik er niet meer naar kijken zonder verdrietig te worden. Net als de Rotterdamse hoogleraar Derk Loorbach ben ik boeketweigeraar. Ik wil namelijk bijdragen aan de bloementransitie. Bloemen zijn voor mij symbool geworden voor al het gif waaraan we, vaak onbewust, worden blootgesteld in Nederland.
Over de auteur
Karin Wolfard is adviseur duurzaamheid bij de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd en student Klimaatpsychologie en -gedrag aan de Hogeschool van Amsterdam.
Dit is een ingezonden bijdrage, die niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de Volkskrant reflecteert.
Dit is een ingezonden bijdrage, die niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de Volkskrant reflecteert.
De afgelopen weken stond het nieuws bol van verhalen over pesticiden op bloemen. Zoals het 11-jarige meisje dat overleed aan leukemie doordat haar moeder, een bloemist, jarenlang blootgesteld was aan pesticiden. Onder dit soort verhalen schuilt een duistere maar simpele werkelijkheid. Pesticiden vind je overal in Nederland en ze maken ons ziek.
Zelfs het huisstof van je slaapkamer bevat pesticiden, om precies te zijn: gemiddeld 21 verschillende. In een op 23 oktober gepubliceerd onderzoek waarin het huisstof van 112 slaapkamers in België en Nederland werd onderzocht, werden in totaal 137 verschillende pesticiden gevonden. Waarvan 70 procent afkomstig is van de landbouw. Dit zijn stoffen die hormoonverstorend werken, een negatieve invloed hebben op de voortplanting, giftig zijn voor het zenuwstelsel of kankerverwekkend zijn.
In het wetenschapstijdschrift Science werd op 17 oktober een artikel gepubliceerd waaruit bleek dat het bloed van Duitse zwangere vrouwen een grote cocktail aan chemicaliën, zoals pesticiden, bevat. Waarvan nu bekend is dat deze, zelfs als ze individueel in een lage concentratie niet schadelijk zouden zijn, als ze gemengd worden wel degelijk schadelijke effecten kunnen hebben voor de gezondheid. Ook voor hun ongeboren kinderen dus.
Jan-Pierre Geelen benoemde het mooi in zijn column in de Volkskrant: het is tijd voor een tegengif tegen onze onverschilligheid. Ik vraag me af hoe het zo gekomen is dat we zonder erbij na te denken een boeketje gifbloemen geven aan een ziek iemand als ‘opkikkertje’.
Waarom we aardbeien aan onze peuter geven, terwijl deze tussen de 12 tot 120 keer de voor baby- en peutervoeding toegestane hoeveelheid pesticiden kunnen bevatten als je ze vers in de supermarkt haalt.
Waarom we aardbeien aan onze peuter geven, terwijl deze tussen de 12 tot 120 keer de voor baby- en peutervoeding toegestane hoeveelheid pesticiden kunnen bevatten als je ze vers in de supermarkt haalt.
En waarom gingen we niet massaal de straat op toen glyfosaat weer voor tien jaar werd toegestaan, terwijl we inmiddels weten dat het waarschijnlijk parkinson, de snelst groeiende hersenziekte ter wereld, veroorzaakt?
Daarom moeten we allemaal boeketweigeraar worden. Hoe meer boeketweigeraars, hoe meer we met onze omgeving in gesprek kunnen raken over het feit dat we in Nederland ziek zijn en worden van al dat gif. Juist als jij de enige boeketweigeraar in jouw omgeving bent, kun je vanwege het gesprek dat dan op gang komt, grote impact hebben op de mensen om je heen.
De Amsterdamse econoom Jan Willem Bolderdijk noemt wat er dan gebeurt de ‘minority influence’ . En deze invloed is precies wat er nodig is om transities in de maatschappij te helpen versnellen. Jouw minderheidsstandpunt kan werken als een tegengif tegen de onverschilligheid.
Pesticiden zitten op bloemen, in ons eten, in onze natuur, in onze bodem en ons water. Zelfs in het stof van je slaapkamer. Ze maken ons en de natuur ziek. En dat horen we niet normaal te vinden.
Laten we de bloementransitie juist gebruiken als symbolische boodschap, dat we het anders en gezonder willen in Nederland. Iets waar bloemen bij uitstek voor zijn bedoeld. En wil je toch een bosje, vraag dan steevast naar biologische. Hebben ze deze niet, wees dan een boeketweigeraar.